Felietony Marcina Mellera – „Nietoperz i suszone cytryny”

Niezależnie od tego czy jesteście fanami Marcina Melera czy po prostu lubicie czytać dobre felietony warto sięgnąć po niedawno wydaną książkę „Nietoperz i suszone cytryny„. To przyjemna lektura, którą można sobie dawkować dzieląc ją na części jak w gazetach lub przeczytać za jednym zamachem. Co prawda większość z zebranych w niej felietonów pojawiła się już w prasie, ale mało kto współcześnie śledzi wydania papierowe czasopism, więc dla większości czytelników będzie to pierwsze zetknięcie z tekstami. Natomiast dla tych, którzy już je widzieli będzie to na pewno miłe przypomnienie.

Wakacyjna lektura do samolotu i na plażę

Jak każdy wie, Marcin Meller to dziennikarz, podróżnik i felietonista, który swym piórem potrafi wciągnąć czytelnika w opowieści z Polski, Gruzji czy innych egzotycznych krajów. Jego felietony zebrane w tomie „Nietoperz i suszone cytryny” czyta się lekko, szybko i przyjemnie, jest to więc idealna wakacyjna lektura, bez skomplikowanej fabuły, postaci i wydarzeń do zapamiętania. Można ją przerywać w dowolnym momencie i powracać do niej najmniejszej bez trudności, co w wakacyjnej atmosferze podróży oraz wyjazdów jest wielką zaletą.

Jakie tematy porusza Marcin Meller w swojej najnowszej książce?

W „Nietoperzu i suszonych cytrynach” jest wszystkiego po trochu. Znajdziemy tu aluzje polityczne, ploteczki z showbiznesu, bieżące wydarzenia z kraju i zagranicy oraz oryginalne myśli samego dziennikarza. To właśnie jego refleksje są tym co spaja książkę i jest w niej najciekawsze. Sięgając po „Nietoperza i suszone cytryny” poznamy właśnie Marcina Mellera i jego punkt widzenia. Znakomity styl dziennikarski, który łączy poważne, trudne tematy i zabawne anegdoty, sprawia, że czytając czytelnik nie pogrąży się w pesymistycznej wizji naszych czasów, a może nawet się uśmiechnie z absurdów codzienności.

Książka Marcina Mellera „Nietoperz i suszone cytryny” to zarówno gratka dla pasjonatów polityki, świata mediów i kulis telewizji, ale też interesująca lektura dla czytelników, którzy cenią spokojną refleksję o życiu codziennym. Nie ma tematów, które nie są dość dobre na felieton. W książce Marcina Mellera znajdziemy też sport, a konkretniej piłkę nożną. Odkryjemy pasję dziennikarza do Mazur. Dowiemy się, co go zachwyca, a co przygnębia. Meller odkrywając przed czytelnikiem swoje myśli, poglądy i odczucia sprawia, że łatwiej doszukiwać się w zwykłej, szarej codzienności dobrych chwil i małych przyjemności, które czynią naszą rzeczywistość lepszą.Swada z jaką pisze dziennikarz nadaje tej książce charakterystyczny rys, który cechuje Mellera i jest tak ceniony przez jego czytelników.

Babcia jest super!

Wakacje są wspaniałe, ale jakie dziecko chciałoby spędzić je tylko z babcią w samotnym domku na wyspie? Nic dziwnego, że Noi niechętnie się tam wybiera. Ale nawet się nie spodziewa, jak niezwykłą przygodę przeżyje tym razem. I jak bardzo zmieni zdanie na temat swojej babci. Jego historię dzieci odnajdą w uroczej książeczce „Lato u babci” autorstwa brytyjskiego pisarza i ilustratora Benji’ego Daviesa.

Zgubne skutki samotnych wypraw

Na początku nic nie zapowiada, że Noi będzie miał ciekawe lato. Spodziewa się, że raczej będzie ziewał z nudów. Bo musi spędzić wakacje w domu na skalistej wyspie, gdzie za całe towarzystwo będzie miał ptaki. I oczywiście babcię, ale to niewielka pociecha, bo bardzo zapracowana z niej osoba. I trochę… dziwna. Chrapie aż dudni, zęby na noc wkłada do słoika, a na obiad gotuje zupę z wodorostów!

Noi jest więc przygotowany na wakacyjną nudę, ale któregoś dnia doskwiera mu ona już tak bardzo, że wymyka się z domu i rusza na poszukiwanie przygody. Wędrując po okolicy, nawet nie zauważa, że mija dużo czasu, pogoda się zmienia, a na wysepce zaczyna się robić groźnie. Zbliża się sztorm! Ukryty w jaskini Noi trzęsie się ze strachu, gdy nagle widzi łódkę z babcią na pokładzie, spieszącą mu na ratunek… Oczywiście, wszystko skończy się dobrze, babcia i jej wnuczek bardzo się do siebie zbliżą, a wspólne wakacje zapiszą się wspaniale w ich wspomnieniach.

Opowieści w obrazkach

„Lato u babci” to kolejna, udana książeczka Benji’ego Daviesa, która na pewno znajdzie uznanie wśród przedszkolaków. Autor znany jest polskim czytelnikom z dwóch wcześniejszych „Mój wieloryb” i „Cudowna wyspa dziadka”. Historie są niedługie, ale atrakcyjnie poprowadzone, a przede wszystkim ozdobione wspaniałymi ilustracjami autora. Kolorowe, malarskie obrazki narzucają tok opowieści, pokazują piękno nadmorskiej przyrody i bardzo podobają się dzieciom. Davies zresztą pracę nad swoimi książkami zaczyna od rysunków,. Jest ilustratorem i reżyserem animacji, a rysowanie zawsze było jego pasją. Jako dziecko malował przy kuchennym stole i – jak mówi – robi to do dziś. Do gotowych rysunków dopisuje historie, które jego mali czytenicy mogą czytać, ale jeśli zechcą, wymyślać także swoje własne, zupełnie inne.

We wszystkie historyjki Davies zgrabnie wplata nienachalne edukacyjne przesłanie. Dwie pierwsze książeczki uczyły małych czytelników, jak ważna jest przyjaźń w życiu człowieka, podpowiadały też, jak godzić się z odejściem najbliższych. Tym razem autor uświadamia dzieciom istnienie różnicy pokoleń, która jednak wcale nie musi dzielić i nie jest żadną barierą dla prawdziwej przyjaźni.

 

 

„Morderstwo w winnicy”, czyli nietypowa zbrodnia – M. L. Longworth

Zbrodnia i tajemnicze zaginięcie

Wszystko zaczyna się od nadzwyczajnej kradzieży. Jedna osoba postanowiła zaszkodzić imieniu winnicy. Dlaczego? Kto by w ogóle pomyślał, żeby napadać na tego rodzaju miejsce. Właściciel winnicy, Oliver Bonnard, doznaje szoku, gdy dowiaduje się, że na terenie jego winnic dokonano osobliwej zbrodni. Skradziono mu wszystkie zapasy drogocennego wina. Gdyby nie ta kradzież, można by zrobić z tych składników najlepsze trunki na świecie! Dopiero później Bonnard odkrywa, że w mieście nie można znaleźć również Pauline, silnej i niezależnej kobiety, która ostatnimi czasy zaczęła zachowywać się co najmniej dziwnie. Zmartwiony mąż jest w stanie zrobić wszystko żeby odnaleźć swoją żonę. Tego nikt nie przewidział, bo ciało Pauline zostało odnalezione w winnicy. Dokonano „Morderstwa w winnicy”… Można to uznać za zbieg okoliczności, czysty przypadek? Sprawa zabójstwa zostaje przydzielona dwóm znanym już czytelnikom Longwortha – Verlaque’owi i Bonnet’owi. To będzie jak do tej pory jedno z najtrudniejszych do rozwiązania śledztw w ich pracy w policji.

Analiza treści i bohaterów

Mimo że w książce główny i jedyny ważny wątek jest obecny od pierwszej do ostatniej strony, to ten kryminał nie nuży, nie usypia i nie zniechęca, choć z drugiej strony nie jest też zbyt skomplikowany. Trzeba patrzeć na niego trochę łaskawie, bez wysokich oczekiwań, bo to powieść stonowana, taka co umila wolne wieczory. Kolorów w „Morderstwie w winnicy” dodają bohaterowie. Każdy ma inne cechy charakteru, bohaterów jest zaskakująco dużo. Niektórzy wolą pozostawać na uboczu, być cicho i tylko czasem się odezwać, a inni wysuwają się na pierwszy plan, są energiczni, mają nieskończoną ilość werwy i nie przestają się uśmiechać. Są też tacy, co utrudniają śledztwo, np. fałszują dowody, wykłócają się, chcą przejąć kontrolę. Konstrukcje bohaterów pozwalają stwierdzić, że ich portrety psychologiczne, temperamenty dodają wiarygodności w całej tej historii, dzięki temu łatwiej jest się z nimi utożsamić.

Kryminał „lżejszego kalibru”

W tym kryminale postawiono bardziej na dobry humor i spokój niż na dreszczyk emocji czy strach. M. L. Longworth wprowadził dużo sprytnych chwytów kryminalnych, tzn. zastosował ślepe zakamarki, zmiany. Ta powieść jest idealną odskocznią. Po pracy, ważnym spotkaniu lub wyczerpującym treningu „Morderstwo w winnicy” sprawi, że będziesz wypoczęty, zrelaksowany i momentami zaskoczony/a. To trzecia z kolei książka z serii z Verlaque’m i Bonnet’em na czele. Niemniej jednak każda z nich wciąga, zachęca do wspólnego rozwiązania zagadki.